nu begint dat andere taaie ongerief dat van de ouderdom van ik had je zo lief moeder wereld knekelhuis en zonder baten blaat je alleen nog verminkte citaten waarmee je de legende van jezelf kruidt en bederft en het wordt later en later
en dan de conversatie zeg maar geklets elke aanspraak valt als een pot erwten in je oor in je wanhoop zet je daar dan een dikke deur voor en achter grendels achter het al vagere gekeuvel draag je hijgend zand aan voor een hoge heuvel die je dan met wankele tred beklimt tot de top daar aangekomen stijg je langzaam op in mist en stilte verdwijnt je oude kop
Bronnen: Tekst: Lucebert: Verzamelde gedichten Amsterdam 2002, p. 707 Video: Fragment uit ‘Hotel Atonaal’ (1993), een VPRO-film over de poëzie van de Vijftigers van Hans Keller en Remco Campert.
Recentelijk is er een biografie van Lucebert verschenen van Wim Hazeu, een mooi boek van bijna 1000 pagina’s, rijk geïllustreerd.