De Chinese titel van dit werk, Dasheng qixin lun, betekent ‘Verhandeling over het ontwaken van vertrouwen in het Mahayana’. Het geschrift wordt toegeschreven aan de Indische auteur Ashvaghosha (ca. 2e eeuw) en is een van de meest invloedrijke teksten van het Oost-Aziatisch boeddhisme.

Het boek beschrijft onze geest als bestaande uit twee verschillende maar elkaar aanvullende aspecten: pure zo-heid (tathata) en het ontstaan en vergaan van verschijnselen (samsara). Deze aspecten corresponderen respectievelijk met absolute waarheid en conventionele waarheid.

De oude controverse tussen ‘directe’ en ‘geleidelijke’ verlichting krijgt hier een organische samenhang: boeddha’s en wijze geesten beschouwen de ingeboren zuiverheid van onze ware aard als een intrinsiek gegeven; gewone stervelingen beschouwen het als iets dat via oefening gerealiseerd moet worden.