De Ossenhoeder

1. Op Zoek naar de Os

In het veld van de wereld baan ik me onophoudelijk een weg door het hoge gras, op zoek naar de os. Ik volg naamloze rivieren, raak verloren op de kruisende paden van verre bergen. Mijn kracht laat na en mijn hart is moe, ik kan de os niet vinden. Al wat ik hoor zijn de krekels, sjirpend in het nachtelijk woud.

2. Ontdekken van de Sporen

Aan de oever van de rivier, onder de bomen, ontdek ik voetsporen. Zelfs onder het welriekend gras zie ik zijn afdrukken. Diep in de afgelegen bergen zijn ze te vinden. Deze sporen zijn niet te verbergen, net zo min als je eigen neus die hemelwaarts wijst.

3. De Os Gewaarzijn

Ik hoor de nachtegaal zingen. De zon is warm, een milde bries, groene wilgen langs het strand – geen os, die zich hier verbergen kan! Welke kunstenaar kan die massieve kop weergeven, die machtige hoorns?

4. Vangen van de Os

Ik vang hem in een zwaar gevecht. Zijn grote wil en kracht zijn onuitputtelijk. Hij stormt naar het hoogland, ver boven de mistwolken. Andere keren staat hij in een ondoordringbaar ravijn.

5. Temmen van de Os

Zweep en touw zijn noodzakelijk, hij zou anders kunnen afdwalen op een of ander stoffig pad. Als hij goed getraind is, wordt hij vanzelf rustig. Niet langer meer geketend, gehoorzaamt hij zijn meester.

6. De Os naar Huis Brengen

Op de rug van de os, keer ik geleidelijk huiswaarts. De klank van mijn fluit zingt door de avond. Mijn handen slaan de maat in harmonische deining, zo dirigeer ik het oneindige ritme. Wie deze melodie hoort, zal willen meedoen.

7. Vergeten van de Os

Schrijlings op de os, kom ik thuis. Ik ben kalm. Ook de os mag rusten. De dageraad is aangebroken. In zalige vrede heb ik zweep en touwen terzijde gelegd in mijn beschutte onderkomen.

8. Os en Zelf Vergeten

Zweep, touw, persoon, os – alles versmelt in Leegte. Deze hemel is zo weids, dat geen boodschap hem kan kleuren. Kan er een sneeuwvlok bestaan in laaiend vuur? Zie de voetsporen van de stamhouders.

9. De Bron Bereiken

Teveel stappen ondernomen op de terugweg naar de basis en de bron. Het was beter om van begin af aan blind en doof te zijn geweest! Verwijlend in je ware verblijf, geen drukte om met of zonder – de rivier stroomt rustig verder en de bloemen zijn rood.

10. In de Wereld

Barrevoets, de borst ontbloot, meng ik me onder de mensen van de wereld. Mijn kleren zijn versleten en besmeurd, en ik ben vervuld van vreugde. Ik gebruik geen trucs om mijn leven te verlengen. Recht voor me, op dit ene moment, komen de dode bomen tot leven.

Teksten door Kuoan Shiyuan [Kakuan Shien], 12e eeuw;
schilderingen door Jikihara Gyokusei, 20e eeuw.

Deze tien ossenhoeder afbeeldingen zijn reproducties van inkt-schilderingen die Jikihara Roshi maakte als een geschenk in 1982, tijdens een van zijn vele bezoeken aan Zen Mountain Monastery (kopieën van de originelen worden er te koop aangeboden).
Dit is een andere serie dan de schilderingen van Jikihara Gyokusei in Philip Kapleau’s The Three Pillars of Zen, in 1965.
(info: Terebess)